Jezus - niepozorny, może w zakurzonym płaszczu i zdartych sandałach - nagle na wysokiej górze ukazał się niezwykły. Uczniowie chcieli zatrzymać Go takim na bardzo długo, skoro zamierzali ustawić Mu świątynię. Jak krótko trwała chwila przemienienia Pańskiego.

   Znowu zobaczyli Go takim, jak co dzień. „Nie mówcie nikomu o widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie” - powiedział.
  Stale chcielibyśmy przebywać na takiej czy innej górze przemienienia. Zatrzymać ziemski tryumf. A jednak trzeba spaść z tej góry. Znaleźć się w szarzyźnie powszedniego dnia.
  Czasem w życiowej przepaści, do której się wpada na zbitą głowę, można nagle przeżyć wielkość, niezwykłość Jezusa. Mówią nieraz: od rozpaczy do nadziei - jeden krok.
  Kiedyś Graham Green zapisał: „Wystarczy, żebym wierzył tylko jedną sekundkę - nie trzeba więcej”.

ks. Jan Twardowski